நோய்களை அணுகும் மனப்பாங்கு

நவீன மருத்துவம் இந்தியனின் சராசரி வாழ்நாளை அதிகரிக்கச் செய்துள்ளது.வெளிநாடுகளில் இருந்து சிகிச்சை பெற இந்தியாவை தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள்.மற்ற நாடுகளைக் காட்டிலும் மலிவாகவும்,தரமாகவும் இங்கே சிகிச்சை பெற முடியும்.நிச்சயம் பெருமைக்குரிய இடம் பெற்றிருக்கிறோம்.ஆனால் வெளிநாட்டினரை விடவும் மருத்துவமனைக்கு தாமதமாக வருவதில் நாம்தான் முன்னணியில் இருப்போம்.

                              இன்னமும் ஒரு பாட்டியின் குரல் காதில் ஒலித்துக்கொண்டிருக்கிறது.” அவன் பயந்திருப்பான்,அவரைக்கூட்டி வந்து பார்த்துவிட்டு பிறகு ஆஸ்பத்திரி போகலாம்!” அப்புறம் அவர் வருகிறார்.தரையில் கோடு கிழிக்கிறார்.எண்ணுகிறார்,”ஆமாம்.பயந்திருக்கிறான்.கோழி வெட்ட வேண்டும்.” மருத்துவமனை போவது பிறகுதான்.

                             நோயில் படுத்துவிட்டான்.என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை.அருள்வாக்கு கேட்க  விரைகிறார்கள்.’’ நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன் மகனே!” என்கிறது சாமி! ” இதை மூன்று நாளைக்கு கொடு! மந்திரம் சொன்ன எலுமிச்சம்பழம்.’’உள்ளத்தில் தைரியம் பிறந்து விட்ட்து.சில நாட்களில் தேறிவிடுகிறார்.தொடர்ந்தால் மருத்துவமனைக்கும் போவதுண்டு.

                              உடலில் ஏற்பட்ட நலக்குறைவுக்கு ஏதோ அரைக்கிறார் பாட்டி.குறிப்பிட்ட உணவு கூடாது என்கிறார்.நோயும் சரியாகிவிடுகிறது.இல்லாவிட்டால் எங்கிருந்தோ மூலிகை பறித்து வந்து வைத்தியம் செய்கிறார்.கஷாயம் தயாரித்து கொடுக்கிறார்.பலிக்கவில்லை என்றான பிறகு ஆஸ்பிடலாவது போய் வரலாமா? என்று யோசிக்கிறார்கள்.

                               சொல்லப்பட்டவை பழங்காலத்து விஷயம்தான்.ஆனால் இன்னமும் தொடர்ந்து கொண்டிருப்பவையும் கூட! பெருமளவு விழிப்புணர்வு வந்துவிட்டாலும் மிச்ச சொச்சங்கள் இருந்து கொண்டிருக்கின்றன.கல்வியறிவு வளரவளர இவையெல்லாம் மாறிப்போய்விடும் என்றாலும் அதற்குள் சமூகத்துக்கு தரும் துன்பங்கள் அதிகமாகவே இருக்கும்.

                               சில சந்தர்ப்பங்களில் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்குள் மருத்துவமனையை அடையவேண்டியது அவசியம்.இல்லாவிட்டால் விளைவுகள் விபரீதமாக இருக்கும்.ஆனாலும் அப்படி வராதவர்கள் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள்.எளிய கிராமத்து மனிதனுக்கு முன்னுரிமை என்பது பாரம்பர்ய நம்பிக்கைகளில் அடங்கியிருக்கிறது.

                                காசநோய் போன்ற நோய்களில் இருமிக்கொண்டே இருப்பார்கள்.  எளிதில் மருத்துவரை அணுக மாட்டார்கள்.பத்து பதினைந்து பேருக்கு பரப்பிய பிறகே ஆபத்தான நிலையில் மருத்துவமனை அடைகிறார்கள்.இந்நோயால் ஏற்படும் உயிரிழப்பும் அதிகமாகிறது.சுற்றி இருப்பவர்களும் பாதிக்க்ப்பட்டு விடுகிறார்கள்.

                                இன்று எய்ட்ஸ் நோய்க்கும் மூலிகை,வைத்தியம்,நாட்டு வைத்தியம் என்று விளம்பரங்கள் காணப்படுகின்றன.குணமாக்குகிறேன் என்று நோட்டீஸ் ஒட்டுகிறார்கள்.மற்ற நாடுகளில் இது சாத்தியமா என்று தெரியவில்லை.நோய்கள் குறித்த கல்வியும்,விழிப்புணர்வும் நமக்கு அதிகமாகவே தேவைப்படுகிறது.